عکاسی تبلیغاتی

تجهیزات عکاسی مواد غذایی

عکاسی مواد غذایی نیاز مند یک سری ابزارهای خاص است، که البته این ابزار خاص چیز اصلا عجیب و غریب یا گران قیمتی نیست. این ابزارها نتیجه همان مهارت حل مساله است که یک ویژگی بارز در عکاس موفق می باشد. این ابزارها عبارتند از: سیم مفتول، قلمو های نسبتا کوچک، کمی روغن خوراکی، یک آبپاش کوچک، چسب، گیره های کوچک، رنگ خوراکی و چند مورد دیگر. در نگاه اول شاید ربط دادن این ابزار به عکاسی عجیب باشد اما مورد استفاده آن را به سرعت پیدا خواهید کرد، قلمو برای مالیدن روغن روی قسمتی از غذا است که در فاصله نورپردازی شما خشک یا بیات شده است. سیم مفتول برای حالت دادن به دستمال سفره یا نگه داشتن تکه از غذا در وضعیت خاص است    .

همانطور که گفته شد موارد نامبرده تجهیزات گران و عجیبی نیستند، اما اگر خود را عکاس تخصصی مواد غذایی می دانید، باید چنین ابزاری در اختیار شما باشد و از آنها برای حل مشکلات سر صحنه عکاسی استفاده کنید. نام این وسیله ها را تجهیزات عکاسی مواد غذایی گذاشتیم زیرا در هیچ موضوع دیگری از روغن و آبپاش یا مثلا رنگ خوراکی استفاده نخواد شد. دیگر تجهیزات استفاده شده در عکاسی مواد غذایی تجهیزات عمومی عکاسی هستند که البته در این نوع عکاسی استفاده زیادی خواهند داشت. مثل رفلکتورهای کوچک، آینه های مقعر و آکسسوار های دکوراتیو. یا حتی دکورهای بزرگ. این تجهیزات مخصوص عکاسی مواد غذایی نیستند و ممکن است در صحنه عکاسی مربوط به هر موضوعی استفاده شوند، اما با اطمینان می توان گفت عکاسی از غذا بدون وجود این تجهیزات امکان پذیر نیست. مگر آنکه از غذا در زمینه سفید عکس بگیرید. آن هم برای استفاده در فروشگاه آنلاین   .

آموزش عکاسی مواد غذایی

عکاسی مواد غذایی شاخه بسیار متنوع و گسترده ای است که به آموزش و تمرین فراوان نیاز دارد. چون هر یک ماده خوراکی که جلوی دوربین می رود ویژگی های فیزیکی و شخصیت خاص خود را دارد. اما با این حال این آموزش ها گره خورده با آموزش های پایه عکاسی و فهم کلی از کارکرد دوربین و تحلیل عکس است. با نبودن علم پایه از دوربین، عکس و عکاسی و همینطور مبانی هنرهای تجسمی، آموزش مواد غذایی یا درست انجام نمی شد و یا بعد از مدتی فراموش خواهد شد. متاسفانه در دیدگاه عامه مردم، کارفرماهایی که برای اولین بار قصد استفاده از خدمات عکاسی تبلیغاتی دارند، و همینطور عکاس های تازه وارد، همه این موارد برعکس جلوه می کنند. یعنی تصور بر این است که عکاسی مواد غذایی موضوعی محدود و آسان است که خیلی هم مرتب با آموزش های اولیه و عمیق عکاسی نیست، و صرفا با یک دوربین خوب و لنز خوب می توان تبدیل به یک عکاس حرفه ای شد، زیرا خود غذا به ذاته جذاب است. ممکن است چند جلسه عکاسی را با این طرز تفکر پشت سر بگذارید اما طولی نمی کشد که با دریافت سفارش هایی مثل عکاسی شکلات، بستنی، گوشت چرخ کرده و موضوع هایی این چنینی توی چالش های بزرگی خواهید افتاد و شکست می خورید. مگر آنکه از قبل برای تهیه یک بستنی مصنوعی یا گوشت نیمه مصنوعی که مخصوص عکس تبلیغاتی باشد آماده شده باشید. یا غذاهایی مثل آب گوشت که هم زده و به هم ریخته هستند.

پس می توان این طور نتیجه گرفت که مهمترین آموزش برای عکاسی مواد غذایی، خبره شدن در بحث آموزش عکاسی پایه و هنرهای تجسمی است و بعد از آن شما نیاز به آموزشهای خاص برای موضوعاتی مثل نورپردازی مواد غذایی و کلک هایی برای کنترل وضعیت ظاهری مواد خوراکی هستید. همانطور که گفته شد برخورد ساده با عکاسی مواد غذایی اشتباه بزرگی است، هر چند ممکن است امروزه رستوران دارها چنین نظری داشته باشند.

برای مطالعه مقاله کامل به لینک زیر مراجعه کنید:

https://dadgarphoto.com/foodphotography/

عکاسی مواد غذایی چیست؟

عکاسی مواد غذایی شاخه ای از عکاسی تبلیغاتی است که قصد دارد ویژگی های یک ماده غذایی یا خوراکی را معرفی کند و آن را جذاب جلوه دهد. با این تعریف می توانیم قبول کنیم که نوشیدنی بسته بندی، کیک و شکلات، غذای گرم، کنسرو و همه چیز زیر مجموعه چنین تعریفی قرار می گیرد. زیرا شرایط و قوانین نورپردازی خاص مواد غذای، استفاده از آکسسوار های مختلف، فضا سازی و گاها استفاده از مدل انسانی می تواند در مورد تمام آنها انجام بگیرد و شرایط تقریبا شبیه به هم است. مساله‌ای که باعث ایجاد چند مدل شیوه کار می‌شود چیزی جدا از عکاسی مواد غذایی نیست، بلکه کارفرماها و شرایط متفاوت مشتری است. می تواند عمده سفارشهای عکاسی مواد غذایی را به دو دسته تقسیم کند    :

1.     کارفرما های بزرگ: مانند کارخانه تولیدی یک ماده غذایی یا یک شرکت بازرگانی مواد غذایی

2.     کافه و رستوران ها، هتل ها و مراکز مرتبط با آشپزی ( درصورتی که سفارش آنها عکاسی از غذا باشد نه عکاسی از معماری و ساختمان

نکته مثبت استفاده از اصطلاحی مانند “عکاسی از منو کافه و رستوران” این است که اطلاعات دقیقتری به عکاس منتقل می کند. اول اینکه موضوع عکاسی غذای گرم خواهد بود، دوم اینکه کار باید در لوکیشن رستوران انجام بگیرد. مورد دوم بسیار مهم است و تفاوت های زیادی را در روند کار ایجاد می کند. مهترین اتفاقی که در این نوع پروژه ها رخ می‌دهد نیاز به حمل و نقل برای عکاس است که خود دارای هزینه است. دوم اینکه بی شک عکاس تبلیغاتی نمی تواند تمام تجهیزات استودیو خود را به رستوران حمل کند، در نتیجه عکاس چند عدد تجهیزات نوری و وسایل مهم را مشخصا برای عکاسی غذا روی میز رستوران حمل خواهد کرد، بقیه کار باید با استفاده از امکانات محیط و توانایی حل مساله عکاس انجام شود. همچنین صاحب رستوران نباید انتظار داشته باشد نتیجه عکاسی شبیه به عکس کاتالوگ معروفترین کارخانه سوسیس و کالباس کشور باشد، زیرا آن عکس داخل استودیو و با صرف زمان بیشتر و استفاده تجهیزات بیشتری گرفته شده است. روی دیگر ماجرا این هست که معمولا در انجام چنین سفارشی تهیه غذا، تزیین آن و تهیه ظرف و اکسسوری بر عهده رستوران و سفارش دهنده است، زیرا در بسیاری از موارد آنها اصرار دارند که هویت خود را معرفی کنند پس بهترین تصمیم همین است که از اکسسوری های خود کارفرما استفاده شود. همچنین عکاس امکان حمل و نقل تمام اکسسوری های دکوراتیو خود را نخواد داشت.

در نوع دیگر سفارش عکاسی مواد غذایی، زمانی که یک کارخانه ماکارونی، یک تاجر قهوه یا تولیدی لبنیات گسترده به یک استودیو عکاسی سفارش عکاسی می دهد، محصول خود را ارسال کرده و با در نظر گرفتن زمان مشخص انتظار دریافت عکس از آن محصول را دارد. در این نوع سفارش شرایط بر خلاف عکاسی در یک رستوران یا آموزشگاه آشپزی است. عکاس وقت بیشتری دارد، عکاس تمام تجهیزات ریز و درشت را در دسترس خود دارد. اما همچین وظیفه ساختن یک غذای اشتها آور و تهیه اکسسوری ها و دکورها نیز بر عهده عکاس خواهد بود. در چنین شرایطی عکاس های درجه یک تبلیغاتی یک نیروی متخصص در زمینه تزیین و گارنیش غذا به همراه خواهند داشت تا بهترین نتیجه را به دست بیاورند.

برای مطالعه مقاله کامل در مورد عکاسی مواد غذایی به این لینک مراجعه کنید:

https://dadgarphoto.com/foodphotography/